در طول سی سه سال گذشته همه چیزمان فدای شعار های مرگ بر آمریکا و اسرائیل. و گروگانگیری سفارت امزیکا. و صدور انقلاب. و در پی آن جنگ هشت ساله. و تحریمهای پیاپی. و قضیه انرژی هسته ای. و کمک به خط مقاومت. سوریه. عراق.لبنان.غزه. و....گردید.
آیا بهتر نبود ؟بجای شعار که حاصلی جز جنگ و تحریم و خرابی کشورمان نداشت.مانند ترکیه .قطر و کره جنوبی. سرمان را به کار خود گرم میکردیم. و اقتصاد مان را سرو سامان میدادیم. تا انوقت کشور ها بیایند از ما الگو بگیرند؟ مگر ایران چی کمتر از آنها داشت؟
یا اکنون که در جهان تک و تنها با اقتصادی بحران زده. تحریم زده. گرفتار آمده ایم.! مگر انرژی هسته ای چه گلی بر سر ما میزند؟ که باید این همه تاوان آن را ملت زجر کشیده ایران بدهد. چرا مسئولین یکبار هم که شده از این ملت نظر خواهی نمی کنند؟ که ایا این سیاست لجوجانه هسته ای را ادامه بدهیم یا با غرب سر این موضوع کوتاه آمده. و مملکت را از لبه پرتگاه تحریم و جنگ نجات دهیم؟ مگر حکومت اسلامی مردم سالار نیست؟ مگر این تلاشها را برای بهبود وضع همین مردم انجام نمیدهد؟مگر رهبر کشور نگفتند ما طبق آموزه های دین اسلام با ساخت بمب هسته ای مخالف هستیم؟ پس این همه یک دندگی برای چیست؟مگر یک نیرو گاه هسته ای با آن همه خطرات رادیو اکتیو . در کشوری که این همه نعمات خدادادی مانند نفت و گاز و... انرژی های نو مانند خورشید .باد و آب و....دارد.که هنوز مقدار زیادی از این گاز ها در منطقه میسوزد. و هوا را آلوده میکند. چقدر برق تولید میکند ؟(معادل یک هشتادم مصرف).ضمن اینکه کشور های صاحب تکنولوژی. مانند ژاپن و آلمان مشغول جمع کردن نیروگاههای هسته ای خود .بخاطر خطرات زیادش هستند.!
همیشه اینطور بوده است. هر گاه یک حکومت مردمی. در مسئله ای دچار عدم تصمیم گیری میشود. طبق قران کریم به شوری و نظر مردم مراجعه میکند. و مسئله را خاتمه میدهد.
ادامه مطلب ...