اتحاد مسلمانان

اتحادیه کشورهای اسلامی

آیا وقت آن نرسیده است .که کشورهای اسلامی هم هویت خود را  پیدا کنند.؟ و در جهان امروز که بیش از هر چیز ما به اتحاد نیاز داریم . بین کشورهای اسلامی به دلایل واهی و پوچ و بی ارزش استعمار غرب و امریکا تفرقه بیندازند و دائم سر ما را به اختلافات مرزی و فرقه ای  گرم کنند و اموالمان را به غارت ببرند.؟  پس همانطور که اسلام خانه کعبه را مرکز وحدت مسلمین قرار داد. بیائید گرد این محوریت جمع شده و خود از تفرقه و حقارت نجات دهیم.!!! 

اتحادیه کشورهای اسلامی

اکنون بسیاری از کشور ها  برای مثال کشورهای اروپائی با تشکیل اتحادیه ضعف های خود را در برابر آمریکا و روسیه با ایجاد اتحاد از بین برده اند.

چرا کشور های اسلامی تاکنون به فکر ایجاد یک اتحاد منسجم نیفتاده اند . وحتی کشور کوچکی مانند اسرائیل به آنها زور بگوید؟

البته علت را باید در  حکومت های وابسته ودیکتاتور منطقه پیدا کرد . زیرا استعمار نمایندگانی از خود ملتها انتخاب کرده و بر سر ما گمارده و از طریق آنها سیاستهایش را اعمال میکنند.

اما اکنون که به یاری خداوند زلزله ای بزرگ به جان حکام ظالم و زورگو افتاده و یکی پس از دیگری بساط ظلم جمع میشود.

لذا ملتهای مسلمان صرف نظر از ملیت و مرز و زبان و رنگ و نژاد و غیره اکنون باید فرصت را غنیمت شمرده و قبل از اینکه استعمار با عناوین مختلف انقلابشان را منحرف کند. به دنبال محکم کردن  حکومت های مردمی

و دموکراتیک که واقعا نمایده مردم باشد نه نماینده امریکا و غرب!!! و سپس به فکر ایجاد قوانینی که هر گاه حکومت از چهار چوب خدمت به مردم خارج شد. با انتخاب مردم کنار گذاشته شود.واز حکومتهای اشرافی و موروثی و قبیله ای و سنتی و قشری و ولایتعهدی و ...و پرهیز نمایند.

زیرا مردم آقا بالا سر که نمی خواهند!! بلکه عده ای را از بین خود به عنوان نماینده انتخاب می کنند و به آنها وکالت میدهند که به آنها خدمت نمایند.(خادم مردم )

در مرحله بعد برای خروج از این همه حقارت با ید اتحادیه کشورهای اسلامی شکل بگیرد. و بانک مشترک-پول واحد-بازار مشترک- نیروی نظامی مشترک-حمل و نقل مشترک- زبان مشترک - دانشگاه مشترک- حج مشترک- عید مشترک-بازار بورس مشترک-بازار نفت و گاز واحد و ...و ایجاد کنند . آنوقت اسلام عظمت خود را باز میابد. و پیشرفت واقعی آغاز میشود. و استثمار از بین میرود.

و عدالت برقرار مبشود. و شکوفائی جهان اسلام بنا به وعده الهی آغاز میشود.

پس بیائید اختلافات جزئی و استعماری را کنار گذاشته و به عظمت مو ضوع اتحاد بیاندیشیم./

«اتحادیه کشورهای اسلامی»، عوامل بازدارنده و راهکارهای پیشبرد

1. «اتحاد» می تواند خاستگاه های فکری، عقیدتی، اقتصادی، سیاسی و حتی اجتماعی داشته باشد؛ می تواند به جوامع انسانی یا افراد مختلف شکل بدهد و آن را نهادینه کند و در نتیجه در لوای یک «اتحادیه» راه رسیدن به اهداف و مقاصد را کوتاه تر نماید. با نگاهی به پیشینه اتحادیه های بشری در طول تاریخ، این واقعیت به دست می آید که همواره اتحادیه ها در سایه «منافع مشترک» شکل گرفته است و این منافع مشترک می توانسته اقتصادی، سیاسی یا فرهنگی و اعتقادی باشد. در دنیای امروز که با الگو و مدل «جهانی سازی» تعریف و شناسایی می شود، تمایل برای ایجاد اتحادیه های گوناگون بیشتر شده است. افزایش روبه رشد نیازها و خواسته های بشری، رشد سطح رفاه در سایه تکنولوژی مدرن، وجود زمینه های وابستگی متقابل و چند جانبه را افزایش داده است. این زمینه های وابستگی متقابل، به ایجاد سازمان ها یا مکانیسم هایی می انجامد که فضایی مطمئن و مستمر برای پاسخگویی به نیازهای بشری است. 2. برخی بر این عقیده اند که کل جهان در حال جهانی شدن است؛ به این معنا که جهانی سازی در قلمرو یکپارچه جهانی در حال حرکت است و می خواهد از جهان یک «دهکده جهانی» بسازد و این سیر خطی، همه مناطق و کشورهای مختلف را می پوشاند؛ ولی برداشت دیگری بر آن است که جهانی شدن، قبل از هر چیز، «منطقه ای شدن» جهان است و ایجاد اتحادیه های بزرگ میان کشورهای منطقه در همین رابطه است. با این نگاه، «جهانی شدن»، جهانی کردنِ همه مناطق با ویژگی ها و خصوصیات مختلف نیست؛ بلکه جهانی شدن، عمومی کردن نیازها و خواسته ها و منافع در مناطق و کشورهایی است که دارای سوابق و تاریخ مشترکند و این اشتراک ها راه رسیدن به ائتلاف ها و اتحادها را هموار می کند و ملت های مختلف را برای رسیدن به منافع و آمال و آرزوهای مشترک، متحد می سازد. 3. «هویت» اسلامی در میان کشورهای مسلمان، می تواند محور و هدف مشترکی برای رسیدن به اتحاد میان کشورهای اسلامی باشد و کشورهای مسلمان را در سایه اعتقادات و ارزش های دینی، گرد هم آورد و با تأکید بر مشترکات دینی، راه را برای رسیدن به «اتحادیه کشورهای اسلامی» هموار سازد. عنصر هویت در تشکیل بسیاری از اتحادیه های امروزی، نقش مهم و اساسی دارد. در تشکیل «اتحادیه اروپا» گرچه خواسته ها و نیازهای اقتصادی در جای خود، عامل مهمی برای تشکیل این اتحادیه بوده است، ولی هرگز نباید از عامل «هویت» در استقرار این اتحادیه غفلت کرد. احساس اروپایی بودن، احساس مشترکی است که میان کشورهای اروپایی، از ضعیف تا قوی وجود دارد و در مشاجرات و مباحثات مربوط به الحاق کشور ترکیه به اتحادیه اروپا، بسیاری تأکید می کنند که ترکیه، یک کشور آسیایی است و هویت اروپایی ندارد؛ گرچه بخشی از قلمرو سرزمینی آن در قاره اروپا است. از این رو می بینیم که هویت و احساس مشترک اروپایی بودن تا چه اندازه توانسته است در تشکیل «اتحادیه اروپا» مؤثر باشد. همین مسئله هویت، با کمی تفاوت در میان خواسته ها و تمایلات برای تشکیل «اتحادیه آفریقا» دیده می شود. ملت های مختلف آفریقایی، با همه تفاوت های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، برای رسیدن به یک «اتحادیه قوی» بر عنصر هویت پامی فشارند. در میان کشورهای اسلامی نیز، احساس و هویت اسلامی به طور محسوس وجود دارد. گرچه تبلیغات منفی رسانه های گروهی جهان برای خدشه دار کردن هویت اسلامی، سال ها است که با بزرگ نمایی اختلافات، سعی در تاریک نمایی و کوچک انگاری آن نموده است؛ اما «احساس مسلمانی» و «هویت اسلامی» همچنان در میان مسلمانان، روز به روز در حال افزایش است. این احساس زمانی که در مقابل غیر مسلمانان قرار می گیرد، برجسته تر و نمایان تر می شود. از این رو «هویت» می تواند عنصری مهم و اساسی برای رسیدن به «اتحادیه کشورهای اسلامی» باشد؛ مشروط به آنکه اختلافات زبانی، قومی، اقتصادی و حتی منطقه ای، نتواند مانع از بروز احساس «ما» بودن و هویت مسلمانی، داشته باشد. از سوی دیگر، آگاهی های ملت های مسلمان درباره این هویت، می تواند بستری مناسب برای همگرایی ها و یکپارچگی ها میان آنان فراهم آورد. 4. علاوه بر عنصر هویت، وجود زمینه های اقتصادی و مالی نیز می تواند عامل مهم و مؤثری برای تشکیل «اتحادیه کشورهای اسلامی» باشد. امروزه بسیاری از کشورهای اسلامی به تکنولوژی های فنی و تکنیکی مؤثری دست یافته اند که می توانند با تبادل و انتقال این تکنولوژی ها به کشورهای توسعه نیافته، کمکِ شایانی کنند. از سوی دیگر بسیاری از کشورهای اسلامی دارای ذخائر نفتی و گازی سرشاری می باشند که گردش صحیح و درست آن در میان کشورهای اسلامی، گامی مؤثر در پیشرفت اقتصادی این کشورها است و می تواند زمینه های مؤثر اقتصادی را میان آنان فراهم سازد. در صورتی که گردش مالی و تجاری میان کشورهای اسلامی، نسبت به سایر کشورها گسترش یابد و این کشورها بتوانند تراز تجاری بالایی میان هم برقرار کنند، وابستگی های متقابلی ایجاد می شود که در نتیجه این وابستگی های متقابل، زمینه برای ایجاد یکپارچگی همه جانبه، فراهم می آید. تشکیل اتحادیه پولی نیز که از چندی پیش مورد توجه برخی از رهبران کشورهای اسلامی قرار گرفته است، می تواند در رسیدن به یکپارچگی اقتصادی مؤثر باشد. «پول واحد» اسلامی نیز ابزاری کارآمد در این یکپارچگی اقتصادی به شمار می آید. در واقع یکپارچگی اقتصادی و تلاش برای رسیدن به اتحادیه مالی، می تواند در کاهش اختلافات اقتصادی میان کشورهای اسلامی مؤثر باشد. بدون تردید در میان کشورهای اسلامی، کشورهای مختلف با زمینه ها و استعدادهای متفاوت اقتصادی وجود دارند که هر کدام دارای پتانسیل های مهم اقتصادی در دنیا محسوب می شوند. از سوی دیگر کشورهایی نیز هستند که از نظر اقتصادی، شرایط خوبی ندارند. از این رو، گسترش مبادلات و معاملات اقتصادی میان کشورهای اسلامی، می تواند به توسعه همه کشورهای اسلامی کمک کند و با توجه به الگوها و معیارهای صحیح، امکان پیشرفت برای همه فراهم می آید. در حالی که کشورهای اسلامی می توانند از الگوی اقتصاد اسلامی برای معاملات و معادلات تجاری و دادوستدهای اقتصادی بهره گیرند، تن دادن به استانداردها و الگوهای دیکته شده بانک جهانی و صندوق بین المللی پول که جز به پیشرفت و رشد سرمایه داری غربی نمی اندیشد، آنها را از رسیدن به «اتحاد کشورهای اسلامی» باز می دارد. از این رو روابط اقتصادی میان کشورهای اسلامی که دارای منابع و زمینه های اقتصادی عظیمی است، می تواند در رسیدن به اتحادیه کشورهای اسلامی کمک شایانی نماید و این ایده بزرگ در میان کشورهای اسلامی به پیش شرط ها و بایسته هایی نیازمند است که در سایه آن می توان به آرمان بزرگ ملت های مسلمان جامه عمل پوشاند. 5. «پول مشترک» میان کشورهای اسلامی می تواند از سلطه تاریخی و هژمونی مالی دلار بکاهد. نظم جهانی مالی موجود که بر اساس پیمان برتن وودز (Woods Bertton) دلار را به رسمیت شناخته بود، با به جریان افتادن پول واحد اروپایی از سال 2002، دچار آسیب جدی شده است. گرچه هنوز اکثر کشورهای اسلامی در تمام معاملات تجاری و مبادلات اقتصادی از دلار بهره می گیرند و بی ثباتی قیمت دلار نیز در آینده می تواند به مشکلات و پیچیدگی اقتصادی این کشورها بیفزاید، ولی شرایط مساعد و همواری برای اعلام «پول واحد اسلامی» ایجاد شده است. از طرفی تجربه پول مشترک اروپایی که در واقع پاسخی منفی به سیاست های مالی ایالات متحده بود، می تواند در ایجاد پول مشترک اسلامی مؤثر باشد و از سوی دیگر پس از حملات یازدهم سپتامبر، آینده وضعیت اقتصادی آمریکا در ابهام فرو رفته است. کاهش قیمت دلار نسبت به یورو، می تواند یکی از پیامدهای مهم این وضعیت جدید باشد. از این جهت کشورهای اسلامی بستر جدیدی یافته اند تا بتوانند با بهره گیری از فرصت پدید آمده، به استیلای چندین ساله دلار آمریکا بر اقتصاد کشورهای جهان، پایان دهند. ایجاد پول مشترک، می تواند در افزایش حجم مبادلات تجاری میان کشورهای اسلامی نیز مؤثر باشد. امروزه با اینکه بسیاری از کشورهای اسلامی دارای رقم تجارتی و مالی سرسام آوری هستند، ولی گردش مالی میان آنها ناچیز است و بیش از آنکه کشورهای اسلامی در درون خود روابط تجاری و اقتصادی مستحکم تری داشته باشند، با دیگر کشورها روابط اقتصادی به مراتب بیشتری دارند و همین فاصله اقتصادی میان کشورهای اسلامی، انگیزه ها و تمایلات را برای وفاق و یکپارچگی کاهش می دهد. از نظر سرمایه گذاری خارجی نیز کشورهای اسلامی با سرمایه گذاری می توانند زمینه های رونق اقتصادی را در کشورهای مسلمان ایجاد کنند؛ ضمن آنکه از آفت ها و عوارض منفی سرمایه گذاری خارجی که توسط کشورهای غربی در کشورهای اسلامی صورت می گیرد، بر حذر باشند و علاوه بر آن ائتلافی اقتصادی می تواند در رسیدن به یکپارچگی اقتصادی و مالی میان ملل مسلمان کمکِ شایانی نماید و سرانجام اینکه تولد نهادهای اقتصادی در میان کشورهای اسلامی، می تواند سامان بخش و هماهنگ کننده فعالیت های اقتصادی، میان این کشورها باشد تا در آینده ای نزدیک به یک ائتلاف مالی و اقتصادی بزرگ در جهان نائل آید. 6. «سیاست خارجی» هماهنگ نیز یکی از زمینه های مؤثری است که می تواند تشکیل «اتحادیه کشورهای اسلامی» تسهیل کند. استقرار صلح جهانی بر اساس ایدئولوژی پراگماتیستی آمریکایی که از منطق آزمون و خطای سیاسی استفاده می کند و تلاش دارد هزینه های این آزمون و خطا را کشورهای دیگر بپردازند و سود این معادله را در تحکیم صلح جهانی هزینه کند، نمی تواند الگوی مناسبی برای روابط خارجی و روابط بین المللی باشد. از سوی دیگر وحدت نظر در سیاست خارجی یکی از اصول اولیه همگرایی سیاسی میان کشورهای مختلف است. کشورهای عضو اتحادیه اروپا، قبل از رسیدن به «نظام پول واحد» در جست وجوی طراحی برای سیاستگذاری های خارجی مشترک بودند که از سال ها قبل به آن دست یافتند و با مکانیسمی توانسته اند سیاست های کلان خارجی را میان اعضا هماهنگ کنند. در جهان اسلام نیز موضوعات فراوانی است که اکثریت کشورهای اسلامی با آن هم عقیده اند و اشتراک نظر دارند؛ ولی چون به صورت هماهنگ و یکپارچه در جهان مطرح نمی شود، کارآیی و کارآمدی شایسته ای ندارد. موضوعاتی از قبیل اسرائیل، سیاست مداخله گرانه آمریکا، حمایت از ملت های مظلوم اسلامی و... مسائلی هستند که می توانند در چارچوب سیاستگذاری هماهنگ خارجی قرار گیرند. گرچه نهادهایی چون سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی، یکی از بزرگ ترین نهادهایی است که می تواند در هماهنگی سیاست خارجی کشورهای اسلامی، نقش داشته باشد، ولی این مکانیسم وسیع که طبیعتا بایستی سران کشورهای اسلامی در آن حضور داشته باشند، نمی تواند مکانیسمی فعال و مستمر و دائمی برای موضع گیری در مقابل پدیده های خارجی روزمره باشد. از این جهت تقویت نهادهای فرعی یا ایجاد نهادهای دیگر در قالب هماهنگی سیاست خارجی میان کشورهای اسلامی، می تواند در رسیدن به وفاق سیاسی مؤثر باشد. امروزه که غرب، تروریسم را با اسلام برابر می انگارد و در رسانه های گروهی تلاش می کند ارتباطی مستقیم میان اسلام و تروریسم ایجاد کند، موضع گیری کشورهای اسلامی را در دفاع از فرهنگ اسلامی ضرورت داده است؛ زیرا دولت های اسلامی به عنوان مسئولان و مخاطبان اصلی این حرکت های تبلیغاتی می توانند از حریم فرهنگ اسلامی دفاع کنند و این مسئله نیز امروزه می تواند در دستیابی به یکپارچگی سیاست خارجی کشورهای اسلامی، مؤثر باشد. 7. «گفتگوی تمدن ها» گرچه برای دست یافتن به راه های مفاهمه و گفتگو میان ادیان و تمدن های متفاوت مطرح می شود و تلاش دارد جایگزین «برخورد تمدن ها» شود، ولی در جای خود و قبل از طرح آن در حوزه جهانی، می تواند در درون جهان اسلام به معرض تجربه درآید. ایجاد وفاق در میان گرایش های فقهی و کلامی در جهان اسلام، نزاع ها و کشمکش های سنتی میان شیعه و سنی، (حنبلی و مالکی و...) را کاهش می دهد و همه مسلمانان را در تحت مفهومی بالاتر و جامع تر، مانند اسلام، تعریف می کند. همگرایی مذاهب اسلامی به معنای نادیده گرفتن یا چشم پوشی از تفاوت های موجود میان مذاهب نیست؛ بلکه مهم، یافتن روش و مکانیسمی برای همزیستی و تعامل میان مذاهب اسلامی است. بسیاری از بدخواهانِ تقریب مذاهب اسلامی، در صددند که با بهره برداری از اختلاف های اعتقادی و فقهی میان مذاهب اسلامی، راه اتحاد اسلامی را سد نمایند و در این راه نیز به موفقیت های بسیاری رسیده اند. اما رشد آگاهی ملل و مردم مسلمان، می تواند فاصله ها و شکاف ها را کمتر کند و در محیطی آزاد و بدون دغدغه قومی، زبانی و تعصبات سنتی، موضع گیری واحدی در برابر سرنوشت جهان اسلام اتخاذ کنند. از این رو یافتن زبانی که بتواند مذاهب اسلامی را در عمل به همدیگر نزدیک کند و مشترکات میان مذاهب را برجسته و بر آن تأکید نماید و تفاوت ها و اختلاف های میان مذاهب را در سطح اختلافات فقهی و کلامی کاهش دهد، ضروری به نظر می رسد. از این رو گفت وگوی تمدن ها گرچه در جای خود، مسئله مهم و حیاتی برای معرفی تمدن اسلام به سایر تمدن ها است، ولی در درون دین اسلام و فرهنگ اسلامی نیز نیاز به گفت وگو و تفاهم وجود دارد. بدیهی است که گفت وگو و تفاهم میان گرایش های مختلف اسلامی، به معنای حذف و طرد این گوناگونی ها نیست؛ بلکه مسئله مهم، یافتن راه های همکاری میان آنها است و همین یافتن راه های همکاری میان مذاهب اسلامی، می تواند در رفع سوء تفاهمات و سوء برداشت های سنتی میان آنها، مؤثر افتد و در نتیجه در ایجاد اتحادیه کشورهای اسلامی ایفای نقش کند. 8. روابط کشورهای اسلامی اگر معطوف به اشتراک عقیده، وحدت قبله، کتاب آسمانی و دیگر مشترکات باشد، اختلافات و زمینه های جدایی را کم می کند؛ اختلافاتی که بسیاری از آن ریشه در طبیعت، جغرافیا، زبان و فرهنگ های بومی و گوناگونی های طبیعی دارد. بنابراین نبایستی این گوناگونی های طبیعی، دستاویزی برای دوری ها و جدایی ها قرار گیرد و اعمال و رفتار این کشورها، خصومت آمیز تعبیر و تفسیر شود. بیش از هر چیز، همکاری های بین المللی کشورهای اسلامی، اگر معطوف به حسن نیت و حسن مفاهمه و درک عمیق نیازها و خواسته ها باشد، می تواند در تشکیل یکپارچگی و همسویی بین المللی مؤثر باشد. تجربه تشکیل اتحادیه های منطقه ای، نشان داده است که گام اول در تشکیل این اتحادیه ها، تنظیم روابط دوستانه و همکاری های متقابل میان این کشورها است و در سایه همکاری های چندجانبه، می توان راه صعب العبور تشکیل اتحادیه اسلامی را هموار کرد. حل اختلافات میان کشورهای اسلامی، بایستی بر اصول و روش های مسالمت آمیز صورت گیرد. مذاکره، میانجیگری و حکمیت و داوری می تواند از راه های مناسب برای حل اختلافات طبیعی میان کشورهای اسلامی باشد. در مقابل، توسل به راه های خشونت آمیز و تحریک کننده، فاصله میان این کشورها را به مراتب بیشتر از پیش خواهد کرد. 9. سرانجام در جهانی که دو قطبی شدن و تک قطبی شدن، هر دو پاسخ مثبتی به تحولات جهانی نداده و اکنون پروژه جهانی سازی، آلترناتیو روش های قدیمی شده است، تلاش برای ایجاد «اتحادیه کشورهای اسلامی» سعی مبارک و درخشان خواهد بود و آمال و ایده های طولانی و بلندی را که بسیاری از اندیشمندان و علمای اسلامی در طول تاریخ اسلامی، انتظار می کشیدند، محقق خواهد ساخت. دنیای امروز که با ویژگی و مشخصه «جهانی سازی» شناخته می شود، صحنه های رقابت را، از عرصه های اقتصادی و سیاسی گرفته تا زمینه های اجتماعی و هنری و فرهنگی، گسترش داده است و برای «ماندن» و «جلو ماندن» در این رقابت های پیچیده، نیاز به «اتحاد» است، و تلاش برای ایجاد «اتحادیه کشورهای اسلامی» پاسخ مثبت به تأمین نیازهای مادی و معنوی و فکری جهان اسلام می باشد. به امید آن روز مبارک.

تشکیل اتحادیه کشورهای اسلامی یک ضرورت است

خبرگزاری فارس: نماینده فسا در مجلس تشکیل اتحادیه کشورهای اسلامی را یک ضرورت برای مسلمانان دانست و افزود: با تشکیل این اتحادیه کشورها و ملل اسلامی بزرگترین قدرت اقتصادی، سیاسی و نظامی دنیا را در اختیار خواهند داشت.

وی بر ضرورت تشکیل اتحادیه کشورهای اسلامی تاکید کرد و افزود:کشورها و ملل اسلامی باید با توجه به مشترکات و شرایط اقلیمی،سرمایه‌های عظیم معدنی و انرژی،موقعیت‌های ویژه‌ جغرافیایی اتحادیه کشورهای اسلامی را به عنوان بزرگترین قدرت اقتصادی،سیاسی و نظامی در جوامع بین‌المللی برای تصمیم سازی و هدایت این ملل تشکیل دهند.
دوگانلی با اشاره به موضوع هسته‌ای کشورمان، اظهار داشت:سال‌هاست این پرونده دچار زورگویی‌های آمریکا و تعدادی از کشورهای اروپایی شده که این فشارها ریشه در سلطه طلبی و تلاش غرب برای انحصاری کردن این علم دارد؛اما کشورهای انحصار طلب و غرب بدانند که ملت‌ها بیدارند و ذلت پذیری جای خویش را با آزادی خواهی و مبارزه با ظلم داده است.
وی به کشورهای اروپایی و امریکا توصیه کرد که دست از لجاجت و تلاش بی‌منطق و زورگویی برداشته و به حقوق مسلم ملت بزرگ و صلح طلب ایران احترام گذارند؛چرا که ملت ایران سالهاست که هزینه تحریم را بدون دلیل و غیر منطقی پرداخته‌اند.

---

کارشناس مصری مطرح کرد

ایجاد مثلث تمدنی به رهبری ایران، مصر و ترکیه در مقابل اسرائیل و آمریکا

رئیس دفتر حفاظت از منافع ایران در قاهره گفت: ایران آمادگی دارد تمامی دستاوردهای خود را به برادران مصری منتقل کند.

رئیس دفتر حفاظت از منافع ایران در قاهره گفت روابط دو جانبه در چند روز آینده از سرگرفته می شود.

به گزارش عصر ایران به نقل از روزنامه مصری الاهرام، مجتبی امانی رئیس دفتر حفاظت از منافع ایران در قاهره در سخنرانی در مرکز فرهنگی مصر گفت اراده ای در ایران برای از سرگیری روابط دیپلماتیک با مصر و باز شدن صفحه جدیدی از روابط میان دو کشور وجود دارد.

وی افزود: ایران امیدوار است مصر به کشوری قوی و با شکوه تبدیل شود و نقش آفرینی منطقه ای و جایگاه خود را بازیابد. انقلاب مصر، صفحه جدیدی را برای ازسرگیری روابط با ایران و خروج از بحران های حکومت گذشته قاهره باز کرده است.

امانی ادامه داد: استقبال دو جانبه ایران و مصر از آغاز دوباره روابط نشان دهنده این موضوع است که موانع در برابر این روند برداشته شده و شاهد همکاری دو طرف خواهیم بود. ایران آمادگی دارد تمامی دستاوردهای خود را به برادران مصری منتقل کند.

احمد الغمراوی سفیر سابق مصر  نیز گفت: آمریکا و اسرائیل به دنبال تحریک اختلافات مذهبی و ایجاد تفرقه میان مسلمانان و کشورهای اسلامی هستند. انقلاب در مصر باعث  تصحیح روند سیاست خارجی این کشور شد. چگونه ممکن است مصر با اسرائیل رابطه دیپلماتیک دارد اما با ایران رابطه ای نداشته باشد.

"محمد سعید ادریس" کارشکناس امور ایران نیز گفت که ایران همیشه برای بهبود روابط با مصر تلاش می کرد و می کند اما حکومت سابق قاهره همیشه بر اثر فشارهای آمریکا، به بهانه های مختلف تلاش می کرد از ارائه پاسخ مثبت به این درخواست ها خودداری کند.

وی ادامه داد: امریکا پیش از این حتی به برقراری خط پروازی میان تهران و قاهره نیز اعتراض کرد و همین موضوع باعث تعطیلی این موضوع شد.

این کارشناس مسائل بین الملل ادامه داد: ایجاد مثلث تمدنی به رهبری ایران ، مصر و ترکیه باید هدف استراتژیکی برای پایان صفحه خاورمیانه جدید  به رهبری آمریکا و اسرائیل باشد که در این خاورمیانه به ایران به عنوان دشمن نگریسته می شد.